Beste kul & tuur mensen,
Er wordt een nieuwe activiteiten georganiseerd, aard: theater
| Wat | Waarover | Wanneer | Waar | kost | Afsluitdatum | betalen |
door het gerenommeerde theatergezelschap "de tijd", met rasacteurs zoals Gène Bervoets, Warre Borgmans, Vic de Wachter, Wim Opbrouck, Marc van Eeghem, Lucas Vandervost, Anja van Riet en Katelijne Verbeke
2. Waarover:
Zie
hierZONDAG 18 februari 2001, 20.30 uur.
Wegens overgrote belangstelling was vrijdag 16/2 en zondag 17/2 reeds uitverkocht. Alternatieven waren op een weekavond in cultureel centrum van Hasselt, Heusden Geel, of Amsterdam, Leiden, enz... Laat deze kans dus niet liggen
600 F per persoon
worden ingewacht tot zaterdag 27 januari 2001, stel niet uit tot morgen als je vandaag kan storten!!
ENKEL door te betalen via overschrijving
Als u mee wil, stort u het verschuldigde bedrag op bankrekening 414-3296101-77 van Atea Kul & Tuur, Fortstraat 28, 2640 Mortsel, met als vermelding de dat(um) (a) van het (de) evenement(en), en het aantal personen. Als de betaling gebeurt vanaf een rekening met een andere naam, gelieve dan uw naam als commentaar mee te geven . .
In geval van overboeking geldt de volgorde van binnenkomen van de overschrijving op de bank.
Jan Verhelst
Meneer Biedermann (warre borgmans) , een zichzelf respecterend burger, is uiterst op zijn hoede vanwege de vele krantenberichten over brandstichtingen in de stad. De brandstichtingen verlopen telkens volgens hetzelfde patroon: een landloper belt bij mensen thuis aan met de vraag om onderdak en steekt binnen de kortste keren het huis in brand. Tegen al deze waarschuwingen en zijn eigen angsten in, biedt Biedermann op een dag onderdak aan een opdringerige worstelaar die plots in zijn woonkamer staat. Biedermann durft hem niets te weigeren, uit schrik aanzien te worden voor een achterdochtige, bevooroordeelde burgerman die in iedere landloper een brandstichter ziet.
Worstelaar Smit veroorlooft zich alsmaar grotere vrijheden in huize Biedermann en zorgt ervoor dat ook zijn
kompaan Ijzerman een onderkomen krijgt op de zolder van het echtpaar Biedermann. De "gastheer" laat zijn "gasten" begaan wanneer zij in de weer zijn vaten benzine naar de zolder te versjouwen en prijst hen om hun gevoel voor humor als ze de technische voorbereidingen uiteenzetten van wat onmiskenbaar in de richting van een brandstichting wijst. Biedermann speelt voortdurend de rol waar hij, tragisch genoeg, probeert uit te breken: die van een "Biedermann", een gehoorzaam en enggeestig burgermannetje dat prat gaat op zijn achtenswaardigheid.De Zwitserse essayist, romanschrijver en toneelauteur Max Frisch (1911-1991) wordt tot de belangrijkste naoorlogse theaterauteurs van het Duitse taalgebied gerekend, deel uitmakend van een generatie die probeerde haar verhouding tegenover het fascistische oorlogsverleden van Duitsland te herdefiniëren. Frisch gaf het stuk de ondertitel "Ein Lehrstück ohne Lehre" mee, een leerstuk zonder "leer", een moraliteit zonder moraal. Daarmee ironiseert hij meteen de opzet van het "Lehrstück"-genre. De geschiedenis lijkt gedoemd om in herhaling te vallen. Of is het een stuk waaruit men eender welke les kan trekken? Of is het gewoon een slapstickvertoning met goeden en slechten en een hilarische pointe?
Zie ook op de website www.detijd.be voor perscommentaren en andere info
Soms kan één enkele acteur een voorstelling volledig naar zijn hand zetten zonder zijn tegenspelers daarvan de dupe te laten zijn. Warre Borgmans doet dat in Bal van de Pompiers van de Vlaamse groep De Tijd, een sprankelende versie van Max Frisch'klassieke komedie Biedermann und die Brandstifter. Borgmans speelt hierin het burgermannetje Biedermann, fabrikant van haarlotions, die bezeten van angst en kleingeestigheid zijn noodlot tart.
Vorig jaar al liet Borgmans in Gorki's Zomergasten zien dat hij tot de beste acteurs van Nederland en Vlaanderen behoort. Hij is een komediant in de klassieke zin; een acteur die gretig op het podium staat, smult van de aandacht van zijn publiek, die dat publiek bespeelt en bewerkt, en dat alles toch ten dienste van de voorstelling laat zijn. Hij is een wonder van timing en mimiek, zijn tekstbehandeling is subliem en zijn klasse vergelijkbaar met die van de oude Kraaijkamp van wie hij de natuurlijke opvolger is.
In Bal van de Pompiers heeft hij weer een aantal briljante scènes die iedere acteur die zich in het komediespelen wil bekwamen,nauwkeurig zou moeten bestuderen. In deze parabel laat Max Frisch de doorsnee bourgeoisie in een klein stadje slachtoffer worden van een bende brandstichters. De daders dringen met hun mooie praatjes de huizen van nette mensen binnen, en een dag later staat de hele boel in de fik. Vreemdelingenhaat, de angst voor het onbekende en het onvermogen het lot domweg in eigen hand te nemen, dat zijn de thema's die Frisch op lichte wijze heeft verweven. Een beetje gedateerd is het stuk wel, zeker in een tijd waarin het publiek weinig meer moet hebben van een leerstuk. Want hoewel Frisch zijn Biedermann de ondertitel 'Ein Lehrstück ohne Lehre' meegaf, heeft het stuk wel degelijk een moraal.
In de regie van. Johan Van Assche spelen de acteurs een geraffineerd spel met de wetten van de deur-in-deur-uit-komedie. De klucht ligt op de loer, evenals vèttig volkstoneel, maar de spelers weten die valkuilen superieur te omzeilen. Drie brandweermannen fungeren als swingend koor, in een kostelijke parodie op de Drie Tenoren. Borgmans en Katelijne Verbeke vertolken de Biedermanns, Vic de Wachter en Lucas Vandervost de brandstichters.
In het decor van Stef Stessel is alles brandbaar: de vloer, het meubilair, de wanden, de houten lamellen. In dit huis hoeft maar één lucifer af te gaan en FLOEM!, het is gedaan. Het publiek wacht een voorstelling lang op dat ene lucifertje en ziet intussen hoe Borgmans schitterend een verkrampt dansje maakt met zijn vrouw, hoe hij met de moed der wanhoop zijn noodlot tracht voor te blijven en intussen de toeschouwer magnetiseert. Biedermann is zo in zichzelf verstrikt geraakt, dat hij niet eens meer ziet hoe een door hem ontslagen medewerker zelfmoord pleegt. Maar Bal van de Pompiers eindigt positief, als het koor een mooie smartlap zingt met als moraal: meisjes, trouw een brandweerman, dan zit je op rozen.
(Volkskrant 17 januari 2001, andere perscommentaren op de website van de tijd: www.detijd.be