Kopenhagen is een stuk dat niet alleen toneelliefhebbers zal interesseren, maar ook mensen die belangstelling hebben voor natuurkunde, met name de natuurkunde van de bouwstenen van de materie, en - waarom niet -voor de wereldgeschiedenis. Beide natuurkundigen die in dit stuk aan het woord komen, waren inderdaad betrokken bij het ontwikkelen van de atoombom. Naast wetenschappelijke vragen komen dus ook ethische kwesties aan bod. En natuurlijk gaat een toneelstuk altijd in de eerste plaats over mensen, hier over wat er gebeurde met de jarenlange vriendschap tussen de Deen Niels Bohr en de Duitser Werner Heisenberg.

In 1941 bezocht Werner Heisenberg, grondlegger van het onzekerheidsprincipe in de kwantummechanica, in bezet Denemarken, in Kopenhagen, zijn voormalig mentor en Nobelprijswinnaar, Niels Bohr. Beiden zijn ze grote wetenschappers in het veld van het fundamenteel onderzoek en de theorie van het atoom, en beiden zijn, elk op zijn manier, betrokken bij de mogelijkheid van de atoombom. Evenwel in verschillende kampen: Heisenberg is hoofd van het onderzoek in Nazi-Duitsland, Niels Bohr zal een rol spelen in Los Alamos. De reden van Heisenbergs bezoek aan Bohr is tot nog toe een raadsel De vrienden gingen als vijanden uit elkaar. Waarom? Michael Frayn laat de twee wetenschappers na hun dood, 'als alles voorbij is', de zaak nog eens grondig onderzoeken. 

We kunnen wel verklappen dat er geen sluitend antwoord komt op die vragen. En daarin schuilt een zekere ironie: deze superieure geesten kunnen wel de geheimen van het atoom ontcijferen, maar blunderen wanneer het gaat om relaties tussen mensen. Er wordt wel gezegd dat je je hersenen op scherp moet zetten voor dit stuk - het gaat tenslotte over de wereld van de kernfysica - maar Frayns dialoog is geestig en de technische details zijn onderhoudend. Je wordt spoedig opgeslorpt door de plot en gaat van jezelf geloven dat je meer snapt van die ingewikkelde theoretische kennis dan je zelf voor mogelijk hield.Kopenhagen is een briljant stuk over briljante wetenschappers die de tragische verantwoordelijkheid deelden voor het paradoxale resultaat van hun kennis: massavernietiging. Een stuk van deze tijd over wetenschap en geweten. 

Uit de pers:  Het is een zeer sobere voorstelling geworden, eevoudig en klassiek. (...) Belangrijkste daarbij is dat die acteurs jongleren met die terminologie uit de fysica. En het is onthutsend hoe ze dat kunnen. (...) Die drie acteurs overtuigen, meer zelfs, ze slepen je mee met hun glasheldere dialogen in een stuk over de toch wel enorme gevolgen van wetenschappelijke ontwikkelingen. (Paul Arias, Radio 1)

Vertaling en regie: Walter Tillemans Scenografie: Marc Cnops 

Met: Julienne De Bruyn, Jef Demedts en Hans Ligtvoet

zie : http://www.raamteater.yucom.be

Lees de opinie van andere theaterliefhebbers in de rubriek "Uw mening" op vermelde website