Rubens was geen graveur. Hij bezat echter voldoende plastisch talent om een uitgesproken vernieuwende visie te hebben op de mogelijkheden van de grafiek. Daarom zocht hij actief naar graveurs die de uitdaging aangingen om zijn virtuose stijl te vertalen naar het lineaire medium. Rubens keek erop toe dat elke licht- en kleurschakering omgezet werd in vloeiende arceringen die hun eerdere beperkingen overstegen. Maar dit was niet zijn enige bijdrage. De kunstenaar zette eerst zelf de subtiele vegen olieverf van zijn schilderijen om in een schets, die als basis diende voor de graveur van dienst. Zo verzekerde hij zich van de blijvende kracht en dynamiek. Zijn kritische kijk verhief de prentkunst op een hoger plan, zijn populariteit werd er mee door gevestigd. De tentoonstelling geeft niet zomaar een overzicht van prenten; het hele productieproces - inclusief Rubens' correcties van tekeningen en proefdrukken - wordt geïllustreerd.